21 april 2007 Midden- en Kleinbedrijf Oost-Nederland
volledig de weg kwijt.
Het MKB Oost-Nederland heeft een lijst opgesteld van vergunningen die de
meest administratieve lasten met zich meebrengen en die volgens de
ondernemers onzinnig lijken.
Niet alle door het MKB genoemde zaken zijn hier opgenomen aangezien er een
aantal bijzijn die volstrekt onduidelijk zijn:
Het gaat ïn ieder geval om:
reclamevergunning (aan het pand);
En de omwonenden moeten dan maar accepteren dat de hele nacht verlichting
aan het knipperen
in de meest felle kleuren;
reclame-ontheffing (verspreiding van reclamemateriaal);
Huis aan huis verspreiding daar is geen vergunning voor nodig en op straat,
wie raapt nadien de
rotzooi op;
melding tijdelijke reclames;
Zeer kort door de bocht, wat wordt daar onder verstaan. Het plaatsen van
grote borden in de
berm? Of het ophangen van spandoeken boven of langs de weg;
vergunning reclameborden;
Wie zit er nu te wachten op het volhangen van een gemeente met reclame. Het
zeer zit hem niet
in de vergunning maar in de hoge tarieven die de gemeente voor het plaatsen
van dergelijke
reclame in rekening brengen. In de regel wordt een vergunning ook niet
aangevraagd door de
plaatselijke ondernemer maar door het reclamebureau dat hij heeft ingehuurd;
winkel uitstalvergunning;
Er zijn zelfs gemeenten in Nederland die een totaal verbod hebben. Hieronder
hierover meer;
kapvergunning;
Commentaar hierbij is volstrekt overbodig. De belangengroepen zullen de
ondernemers wel
vertellen waarom;
woningontrekkings- en splitsingsvergunning;
Dit betekent dat je van een woning niet zo maar een winkel mag maken en dat
je één woning
niet zo maar mag splitsen in diverse onderdelen. Hier valt wat voor te
zeggen. De gemeenten
kunnen dit beter in een bestemmingsplan regelen. De ondernemer schiet er dan
echter niets
mee op.
rioolaansluitvergunning;
Iedereen in Nederland die wil aansluiten op een riool moet daarvoor
toestemming
hebben. In het kader van het milieu is het ook verstandig dat er eisen
worden gesteld
aan hetgeen via het riool mag worden afgevoerd.
exploitatievergunning horeca;
Een deel van deze vergunning wordt straks overgenomen door een landelijke
wet
genaamd "Omgevingsvergunning" tevens zal een ander onderdeel worden
opgenomen
in de Drank- en Horecawet. Wat het MKB hier blijkbaar wil is dat
horecabedrijven maar
open kunnen zijn wanneer zij dat willen. Tevens wil het MKB terug naar de
tijd dat voor
de exploitatie van een alcohol vrij horeca bedrijven (zoals cafetaria's,
shoarmabedrijven etc.
etc.) geen vergunning nodig was. Dus een onbeperkte groei van dat soort
zaken zonder dat
dat iemand hier ook maar iets tegen zou kunnen beginnen.
opbreekvergunning;
Hierover ook later meer;
verlof niet-alcoholische dranken;
Dit is in feite exact het zelfde als de exploitatievergunning horeca. Er
zijn gemeenten die geen
exploitatieverordening hebben. De regeling voor dit soort horecabedrijven is
dan te vinden
in de Algemeen Plaatselijke Verordening. Zie tevens het commentaar bij de
exploitatie vergun-
ning;
exploitatie vergunning prostitutie;
Dit kan niets anders zijn dan een verschrijving. Indien er in de binnenstad
van een gemeente
blijkt dat er een prostitutiebedrijf gaat bijkomen dan staat de hele
middenstand op de
achterste benen en verzet zich met hand en tand tegen een dergelijke
ontwikkeling. Tijdens
de discussie, na het vervallen van het prostitutieverbod in het Wetboek van
Strafrecht, heeft
het MKB zich flink geroerd in de discussie om dat soort bedrijven tegen te
houden in de
binnenstad. En nu wil het MKB dat er geen vergunning meer nodig is voor dat
soort
bedrijven. Aangenomen mag worden dat het overgrote deel van de ondernemers
dit het
MKB niet in dank zal afnemen;
terrasvergunning;
Hierover later meer;
evenementenvergunning;
Hierover later meer;
ontheffing geluidshinder;
Volgens het Wetboek van Strafrecht mag niemand geluidshinder veroorzaken.
Daar doet
zelfs een ontheffing niets aan. Deze regel geldt, gelukkig, voor een ieder
en dus ook voor
een ondernemer. In het verleden lieten de ondernemers duidelijk merken niet
om te kunnen
gaan met hun geboden vrijheid en stonden de luidsprekers op straat tegen
elkaar aan te
schreeuwen. Wie de grootste versterker had was de baas.
braderievergunning;
Valt onder evenementenvergunning. Hierover later meer;
snuffelmarktvergunning;
Valt onder evenementenvergunning. Voor snuffelmarkten die op scholen en in
wijkgebouwen
worden gehouden wordt in de regel al een eenvoudigere regelgeving toegepast.
In sommige
gemeenten zelfs zo eenvoudig dat dit in strijd is met een hogere wetgeving.
Voor het overige hierover later meer;
ontheffing tijdelijk gebruik gebouw;
Veelal is dat tijdelijke gebruik in strijd met het bestemmingsplan en voor
wat nog veel
veel belangrijker is dat een dergelijk gebouw op geen enkele wijze voldoet
aan de brand-
Veiligheidseisen; MKB niets geleerd van de rampen die hebben
plaatsgevonden?!;
vergunning alarminstallatie;
Deze vergunningplicht probeert er voor te zorgen dat de buurt niet met enige
regelmaat
tijdens de nachtelijke uren uit hun bed worden getoeterd door weer een
sirene die voor
niets is afgegaan. Gevolgd door nog meer sirenes van de brandweer en de
politie.
De brandweer en politie moeten op de alarmering afkomen. Wel zijn er
ondertussen
gemeenten waar een ondernemer naar diverse valse meldingen een zogenaamde
gele
kaart krijgt en bij de volgende valse alarmering een rode kaart. Het gevolg
is dat bij iedere
opvolgende alarmering er geen politie noch brandweer komt opdagen. De buren
moeten
dan de geluidsoverlast maar via de civiele rechter aanpakken;
Ondernemers moeten vergunning vragen voor het gebruik van de openbare weg,
zoals voor een terras,
evenement, snuffelmarkt en reclame.
De ondernemers vinden dat maar lastig.
Eén vraag. Van wie is de openbare weg? Van de ondernemer? Van de mensen die
in de binnenstad wonen en/of werken, of van ons allemaal??
Het mag duidelijk zijn. De openbare weg is van ons allemaal. Iedereen heeft
het volste recht om gebruik te maken van die openbare weg. Natuurlijk met
toepassing van de diverse verkeersregels.
Ondernemers claimen echter stukken van de openbare weg alsof zij daarop het
alleen recht daarop zouden hebben. Niet is minder waar. En ook al krijgen
zij vergunning tot het gebruik van een stukje van die openbare weg dan nog
hebben zij geen eigendomsrechten daarop.
De openbare weg kent vele weggebruikers waaronder minder valide personen,
personen die zich in ernstige mate storen aan de hoeveelheid aan herrie die
er wordt geproduceerd vanuit de winkels. Andere gebruikers zijn de
nooddiensten, zoals politie, brandweer en ambulances. Het plaatsen van veel
reclame op de openbare weg of een veel te ruim bemeten terras kan de
doorgang volledig blokkeren. Helaas zijn er voorbeelden dat het op het
terras zittende publiek geen meter wenste te wijken voor een ambulance die
naar een spoedgeval moest (inclusief sirene en zwaailamp). Je zult maar een
hartaanval hebben, proost.
Vraag een ondernemer ook eens of hij het goed vindt of er een reclamebord of
spandoek in zijn tuin wordt geplaatst. Of iets minder erg dat een
reclamebord of spandoek op het trottoir voor zijn huis wordt geplaatst. Het
liefst voor zijn oprit.
Het probleem waar een gemeente mee te kampen heeft dat de openbare weg voor
een ieder is en er bij de regelgeving het onvermijdelijk is dat de openbare
orde (ordelijk verloop van het maatschappelijk leven) en veiligheid en
zedelijkheid, tegen elkaar moet worden afgewogen. Dat geldt niet alleen voor
de belangen van de ondernemer en de burger maar ook van de ondernemers
onderling.
Een onzinnig voorstel is ook de "opbreekvergunning". Hiermee wordt niets
anders bedoeld dan dat een ondernemer niet zo maar in de openbare weg mag
gaan staan graven. Hij wil toch ook niet dat de gemeente zo maar in zijn
tuin gaat staan graven.
Evenementen etc. leggen een zeer zware druk op het publieke gebied. In de
regel tot in de nachtelijke uren en met overmatig alcohol gebruik en
geluidsoverlast. Er zijn zelfs bewoners die dan de binnenstad ontvluchten om
aan die, volgens hen "ellende" te ontsnappen.
Ten aanzien van de vergunningen voor de winkel/horeca panden is één ding
ondertussen wel duidelijk. Van de ministeries valt niets te verwachten ten
aanzien van vereenvoudiging van regelgeving. De gemeenten doen er in de
regel nog een schepje bovenop door juist weer iets te bedenken waardoor een
betrekkelijke eenvoudige procedure toch nog weer ingewikkelder wordt
gemaakt.
